اي کاش يه روزي همه ي آدم هاي آهني اين روزگار ما ذره اي از خاک احساس شما رو تو خودشون داشتند، چه دنياي خشتي قشنگي ميشد ... و اونوقت چند نم باران چه عطر قشنگي از بوي کاهگل اما ساده ي آدم ها رو تو فضا پخش ميکرد ...