به دونه خانم سلام...
خيلي برام جالب هستش که شما چقدر پدر بزرگتون رو دوست داشتيد و هنوز که هنوزه انگار غمش خيلي رو دوش دلتون سنگيني مي کنه.
راستيتش اگه اون وري ها چهارتا عزيز مثل شما رو داشتن غمي نداشتن گرچه غم هاي اون ور بيش از اين حرفاست که بشه گفت
